ecquis non mancipes mansionis improbaret? quis non cum eis altercaretur? quis non ira breve incensus codicem fatalem de eis procoraverit ut querimoniam in hos irritam suam de oppressione et asperitate et iniustitia adnotaret? quis non eos abiectiones de genere homino destinat, qui pares aedituorum decessorum essent nisi forte grassatorum rogatorum? fortasse cum nobis res miseras eorum iustitia verum decenda recogitare conatis aequanimitate maiore de illis rebus arbitraremur. quid tandem manceps mansionis esse? nisi est forte miser verus ordini pessimi quammodo ab verberationis custoditus pauce officio suo tamen interdum (conscientiam lectoris mei hoc affero). quid tandem esse officium iis quos P. Ulmusianus iocose dictatores apellavit? nonne illud officium ergastulo est peiore? pacem ei nec diebus est nec noctibus cum bilem peregrinator totam itinero longe adgestam ad mancipe effundit. quando tempestas mala, quando raedarius contumax, quando equi tardi at mancipem tamen culpatum habetur; imbre caenoque ad forum est cursandus, gelu ac procella ut in paucum tempus non a hospitis eius convincatur et non pulsetur ad praefrigidum fugiendus vestibulum. in humilem casulam eius ille peregrinus videt eum quasi vero sit adversarium. licet iis quam citissime hospem molestum ablegari; quod si equos non sit? quae statim edepol comminationes et exsecrationes in eius caput obruantur! cum dux aliquis supervenit manceps tremebundus duas redas reliquas quarum una proprie cursorio illi adsignat; post igitur ille gratiam non agens proficiscitur tum in paucam horam cursor ipsissimus intravit ut curriculum suum mensam supericiat! curatius rem ipsam nos esse inquisituri censeo quare anima nobis ut indignentur misercordiam sincerem implerint.
de mancipe mansionis
ecquis non mancipes mansionis improbaret? quis non cum eis altercaretur? quis non ira breve incensus codicem fatalem de eis procoraverit ut querimoniam in hos irritam suam de oppressione et asperitate et iniustitia adnotaret? quis non eos abiectiones de genere homino destinat, qui pares aedituorum decessorum essent nisi forte grassatorum rogatorum? fortasse cum nobis res miseras eorum iustitia verum decenda recogitare conatis aequanimitate maiore de illis rebus arbitraremur. quid tandem manceps mansionis esse? nisi est forte miser verus ordini pessimi quammodo ab verberationis custoditus pauce officio suo tamen interdum (conscientiam lectoris mei hoc affero). quid tandem esse officium iis quos P. Ulmusianus iocose dictatores apellavit? nonne illud officium ergastulo est peiore? pacem ei nec diebus est nec noctibus cum bilem peregrinator totam itinero longe adgestam ad mancipe effundit. quando tempestas mala, quando raedarius contumax, quando equi tardi at mancipem tamen culpatum habetur; imbre caenoque ad forum est cursandus, gelu ac procella ut in paucum tempus non a hospitis eius convincatur et non pulsetur ad praefrigidum fugiendus vestibulum. in humilem casulam eius ille peregrinus videt eum quasi vero sit adversarium. licet iis quam citissime hospem molestum ablegari; quod si equos non sit? quae statim edepol comminationes et exsecrationes in eius caput obruantur! cum dux aliquis supervenit manceps tremebundus duas redas reliquas quarum una proprie cursorio illi adsignat; post igitur ille gratiam non agens proficiscitur tum in paucam horam cursor ipsissimus intravit ut curriculum suum mensam supericiat! curatius rem ipsam nos esse inquisituri censeo quare anima nobis ut indignentur misercordiam sincerem implerint.
Comments for this post were locked by the author